Rehabilitacja. Jest prawie tak stara jak ludzkość. Zasady i metody stosowane obecnie w leczeniu usprawniającym mają wiekowe tradycje. W czasach współczesnych, w których podziwiamy wspaniałe osiągnięcia naukowe, zwłaszcza w dziedzinie techniki, często zapomina się o tym, że na całokształt tych osiągnięć składa się doświadczenie lat, a nawet wieków.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) określa rehabilitacje jako postępowanie o pełnym charakterze, skierowane do osób niepełnosprawnych, zarówno w kwestiach fizycznych, jak i psychicznych, mając przywrócić chorego do całkowitej bądź wystarczającej sprawności fizycznej i psychicznej, umożliwiającej podjęcie pracy zarobkowej oraz uczestnictwo w życiu społecznym.
Rehabilitacja jako proces medyczno-społeczny rozwinęła się po II wojnie światowej. Została ona wówczas włączona do faz terapii, po diagnozowaniu i leczeniu. Rehabilitacja opiera się na czterech podstawowych zasadach: powszechności, kompleksowości; wczesności oraz ciągłości.
Rehabilitacja jest zespołem działań, które przez walkę z nabytymi defektami zdrowotnymi dążą do przywrócenia maksymalnych i optymalnych funkcji w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej.
Rehabilitacja medyczna zajmuje się ograniczaniem skutków choroby lub urazu oraz przyspieszaniem procesu leczenia i przystosowania do życia w nowych warunkach zdrowotnych. Elementem rehabilitacji medycznej jest rehabilitacja psychologiczna.
Rehabilitacja lecznicza możliwa jest dzięki dwóm mechanizmom przystosowawczym: kompensacji i adaptacji.
W ogólnie pojętym zagadnieniu rehabilitacji zawierają się trzy kierunki: kinezyterapia, fizykoterapia, masaż.
Kinezyterapia obejmuje całość zagadnień związanych z leczeniem ruchem. Podstawą jej są ćwiczenia o charakterze leczniczym, czyli gimnastyka lecznicza. Ruch jako środek leczniczy ma zdolność oddziaływania na wszystkie narządy naszego organizmu. Głównym wskazaniem do zastosowania ruchu jako środka leczniczego jest stwierdzenie upośledzenia sprawności fizycznej, jeśli jest to możliwe w danym schorzeniu, lub maksymalnej sprawności fizycznej w przypadkach schorzeń przewlekłych i pozostawiających pewne zmiany nieodwracalne. Kinezyterapia jest podstawą rehabilitacji leczniczej. W całokształcie procesu rehabilitacyjnego chorego kinezyterapia jest zazwyczaj tą fazą leczenia usprawniającego, która przez przywrócenie choremu sprawności fizycznej daje podstawy do dalszej rehabilitacji, tj. zawodowej i społecznej.
Fizykoterapia natomiast, jest działem lecznictwa, w którym stosuje się występujące w przyrodzie naturalne czynniki fizyczne, takie jak czynniki termiczne, promieniowanie Słońca oraz czynniki fizyczne wytworzone przez różnego rodzaju urządzenia. Do fizykoterapii zalicza się również niektóre działy leczenia uzdrowiskowego np. balneoterapię i klimatoterapię.
W rehabilitacji stosuję się najczęściej masaż leczniczy, którego używa się w celach poprawy ogólnej kondycji& tkanek, złagodzenia bólu. Spośród wielu rodzajów masaży w rehabilitacji wykonuje się masaż klasyczny, w którym zawarte są podstawowe klasyczne techniki masażu, oraz niekiedy masaż segmentarny, gdzie technika jest bardziej skomplikowana i odnosi się do oddziaływania na konkretne obszary ustroju ludzkiego.
Polecamy gabinet rehabilitacji w Toruniu Navita, który składa się z 3 gabinetów: Gabinet rehabilitacji dla dzieci, Gabinet neuroterapeutyczny, Specjalistyczny gabinet leczenia skolioz.
Dodaj komentarz